Dogon 1

Dinsdagochtend om half 10, na een heerlijk ontbijt op de binnenplaats van het huis van Willem, werd het vertreksein gegeven. De auto met chauffeur (wat decadent! maar wel heerlijk gemakkelijk) kwam voorrijden om onze bagage in te laden en konden we gaan. Nog even een grote doos met 12 flessen mineraalwater van 1,5 liter kopen en dan op weg naar een van de belangrijkste startplaatsen voon de Dogon: Bandiagara. Hier hebben we een koffiepauze gehouden en werden alle papieren gecontroleerd door een politieagent. Tot zijn grote spijt was alles in orde maar daar hield het niet op. Of de chauffeur even mee wilde komen naar de chef om iets te bespreken: ook die gaf toe dat alles in orde was maar hij zou toch ook wel graag even 500 cfas willen beuren om zijn karige salaris aan te kunnen vullen. Maar van corruptie is geen sprake hoor!!! (ahum). Na de zonnesteek van gisteren (heel veel hoofdpijn – heel veel dorst – misselijk – na 1 hap eten 's avonds heel veel overgegeven, maar daarna wel beter voelend) wilde ik niet meer zonder iets op mijn hoofd in de volle zon de straat op dus op zoek in het dorp naar een hoed. Natuurlijk nergens te koop maar wel een speciale dogonmuts dus die moet voorlopig maar dienen als zonnewering. Als teken van respect voor de ouderen kun je ook niet op weg zonder kolanoten. Elke oude man die je onderweg tegenkomt verwacht 1 of 2 noten: volgens kenners zeer bitter en een beetje opwekkend zoals sterke koffie. Pas in de jaren 30 van de vorige eeuw zijn de Dogons (een volk) pas voor het eerst beschreven door een Franse antropoloog. Voorheen wist men amper van hun bestaan ook omdat ze zeer geisoleerrd woonden langs de falaise, een grote rotswand van een paar honderd kilometer lang. Zij wonen nu in kleine dorpjes aan de voet van de rotswand maar lange tijd voor hen woonde er in de rotsen o.a. een pygmeeenvolk (de Telem)en later de Dogons, die een animistische kijk op het leven hadden met o.a. ook fetishjisten (dat schrijf je vast niet zo). Zo'n 30 jaar geleden is een deel bekeerd tot het Christendom en een ander deel is Moslim geworden en toen zijn ze beneden gaan wonen op het plateau. Na Bandiagara hebben we bij een aantal kleine dorpjes gestopt om o.a. de oude, wijze mannen van de dorpen te bezoeken die lagen te rusten in de “togonan”, een laag open hutje waar alle zaken worden besproken en waar ook alle ruzies worden beslecht die er in het dorp zijn. Je opwinden over iets als je het ergens niet mee eens bent is zeer pijnlijk want als je 10 cm omhoog komt stoot je je hoofd. En natuurlijk verwacht elke man minimaal 2 kolanoten. Ook hebben we kunnen zien hoe het typische Dogonbier (dolo) wordt gebrouwen (door de vrouwen en de mannen mogen het opdrinken) Elk dorp heeft bovendien een hut voor vrouwen die menstrueren: 6 dagen lang mogen ze niet uit de hut komen, hoeven ze ook niet te werken of te koken en wordt alles bij hen gebracht (het zou zo maar kunnen dat dat af en toe een heerlijke afwisseling is voor de vrouwen) De laatste stop voor vandaag was Bankass: op dinsdag (wat toevallig) is hier een grote regionale markt. Van heinde en verre komen mensen naar de markt: te voet met alle handel op het hoofd – met een ezelkar – ook hebben we mensen volgepropt zien zitten in een vrachtwagen waar langs de zijkant openingen waren gemaakt als een soort raampje. Hier in het stadje hebben we besloten te blijven voor de nacht dus moet er eten worden besteld: men roept wat de mogelijkheden zijn en dan maak je je keus. Wij wilden echte frietjes met kip, als afwisseling op alle rijst. Dus sprong er iemand op zijn brommertje en kwam een kwartier later terug met 2 levende kippen: die werden ter plekke geslacht en geplukt en daarna gebakken. (klinkt bijna als de horrorverhalen van Flappie met de Kerst maar hier is dat de gewoonte en verser kan het niet.) Na het eten nog een grote watermeloen als toetje en toen was het tijd voor de “lutte”, een gevecht tussen de mannelijke bewoners onderling: getrouwde mannen tegen de ongehuwden (eerst de kinderen tegen elkaar) en allemaal heel onschuldig, net een soort judo. Om middernacht ging het licht uit: er is in dit dorpje elektriciteit tussen 18.00 en 24.00. Mensen in de huizen hebben helemaal geen licht en water, dus hielden we het maar gezien voor vandaag. Stond er wel heel leuk een grote ventilator op de kamer maar daar heb je niet zo veel aan als er geen stroom is wordt vervolgd en groetjes Dirk en Tonny