bijna naar huis

Donderdag 7 jan.

Hallo dit wordt waarschijnlijk mijn laatste stukje op dit reislog. In de nacht van vrijdag op zaterdag moet ik (Tonny) weer met het vliegtuig naar huis. Maandagochtend half 9 moet ik weer aan het werk. Dirk heeft dan nog 2 volle weken om zich totaal op het djembe- spelen en leren te storten.Iedere dag 2 uur les en de nodige oefeningen met medebewoners.

Ook is er zeer regelmatig een (marriage) bruiloft of een pre-bruiloft (om alvast in de stemming te komen) waar we altijd naar toe kunnen met een van de muzikanten en waar Dirk af en toe ook zelfs mee kan spelen.

De favoriete trouwdag hier is op zondag en op de 2e plaats komt de donderdag. In de straat waar de bruiloft wordt gehouden staat dan een hele grote party-tent met in een cirkel een groot aantal gehuurde ijzeren stoelen. De aanwezigen zijn alleen vrouwen evt. met hun kinderen – alle kinderen uit de buurt stromen toe – alle straatventers komen langs om evt. iets te kunnen verkopen (banaan – gekookte eieren – sinaasappel – pinda's – kleding – medicijnen – tandpasta): je kunt het zo gek niet bedenken of ze dragen het in een grote bak mee op hun hoofd.

De muziek speelt de hele tijd, vanaf een uur of 12 – de vrouwen dansen om de beurt of lopen in een kring een beetje te schuifelen en een griot zingt. Zij vertelt al zingend de geschiedenis van de bruid – de familie etc. Bedenk daarbij een vreselijke geluidsinstallatie (stroom valt zeer geregeld uit) en het feest is compleet. Rond een uur of 2 komen de grote plastic wasteilen de kring binnen en kan iedereen gaan eten uit de bak (eerst handen wassen en alleen eten met je rechterhand, want met de linker wordt je geacht je achterwerk schoon te wassen na het poepen) als je geluk hebt komt de bruid ook even langs om foto's te maken met de gasten.

Verder hoeft de bruid er niet te zijn op haar eigen feestje (hoeft ze ook geen toneelstukjes aan te horen) maar ik heb ook geen idee waar bruid en evt. bruidegom wel zijn. Het feest is afgelopen als de muezzin vanaf de minaret aankondigt dat er gebeden moet worden in de moskee bij zonsondergang. (rond 6 uur) Dirk is vandaag (donderdag) dus ook mee en hoopt mee te kunnen spelen.

2 dagen voor de bruiloft (dus op vrijdag of dinsdag) is er een pre-marriage vanaf een uur of 4. Daar waren we afgelopen dinsdag en dat feest was een stuk vrolijker en informeler. Niks geen grote tent op straat, gewoon een paar bankjes en wat stoelen en de vrouwen om de beurt aan het springen en dansen. Alle kinderen uit de buurt kwamen net uit school en deden ook verwoede pogingen om te dansen maar dan wel buiten de kring. De muzikanten worden wel betaald (karig) en men gaat dan ook vaak een solo weggeven bij een persoon van wie ze verwachten dat die een geldelijke bijdrage levert: ook altijd bij de toubabs die mee komen, dat weet je als je meegaat en je moet dus ook gewoon een briefje in de mond van de solist stoppen.

Woensdag zijn we eerst naar het nationaal museum geweest van Bamako. Vorig jaar was daar al niets van gekomen en je kunt niet 2 keer in Bamako logeren zonder een bezoek. Het museum is klein maar wel de moeite waard en toevallig op woensdag ook nog eens gratis. Een zaal is gewijd aan antieke Malinese beelden en maskers – de andere zaal aan de Malinese textiel – en een tijdelijke fototentoonstelling. Buiten in de grote tuin bevinden zich nog enkele gebouwen op schaal nagebouwd (een soort madurodam maar dan gebouwen op grotere schaal). Het museum bevindt zich in de duurdere wijk van de stad midden tussen een aantal ministeries – ambassades – en privescholen net achter het station.

We horen een aantal keren per dag de toeter van de trein (hier vlakbij loopt een spoorlijn) maar we hebben nog steeds de trein niet gezien. Ook op het station waar we een korte bierstop hebben gehouden was geen trein. Dan maar naar de markt om te kijken of we nog wat muziekinstrumenten kunnen bemachtigen na het afdingspelletje. Dit lukt niet altijd tot onze tevredenheid: we bedenken zelf een prijs en als dat bedrag er tenslotte uitkomt is de koop gesloten.

Verder gaat het hier zijn gangetje met een kopje koffie op het terras om het drukke dagelijks leven voorbij te zien komen – 's middags natuurlijk een biertje en 's avonds nog wat bij de bar op de hoek (waar dames zitten die evt. eenzame mannen kunnen troosten voor een paar cefas) of we halen wat om met de huisgenoten te drinken in de tuin. En dan rond 12 uur is het meestal muisstil op het erf en ligt iedereen onder zijn klamboe.

Ik ben vanmiddag nog terug geweest richting museum want volgens een aankondiging die we gisteren hadden gelezen was er een gratis balafoonconcert om 4 uur. Om 4 uur kwam inderdaad de 1e versterker naar buiten – om kwart over 4 kwamen de muzikanten en eindelijk om kwart voot 5 kon je de eerste tonen van het concert horen. Er waren zelfs een groot aantal toeschouwers en de moeite waard om even te luisteren.

Dat was het weer voorlopig, de volgende verhalen zullen van Dirk komen. Nog veel leesplezier gewenst, ik ga naar de kou (zonder muggen hoop ik want die heb ik hier al genoeg gezien en gevoeld!!!!!!!!!!!

groetjes van Dirk en Tonny